Een hondenleven
Gedenkschrift voor Basje
“O, heilige AmaanHelp mij de drank te laten staan” Een ongebruikelijk verzoek aan de schutspatroon van de kasteleins. Doorgaans zijn kroeguitbaters hun eigen beste klanten. Een rappe peiling wijst uit dat de smeekbede uit het Noord-Franse Coucy komt: een oord dat ik ken, zo’n duizend jaar geleden heeft een devote volgelinge zich daar aan mijn
De missie van Sint Amandus Read More »
Vrijdagochtend doe ik mijn boodschappen. Een intensieve bezigheid: telefoon met boodschappenlijstje in de ene hand, karretje in de andere, en de ogen gericht op de schappen waarin ik mijn benodigdheden moet zien te ontdekken. Plotseling word ik uit mijn concentratie gerukt door een tikje op mijn schouder. Ik draai me om en kijk in een
Het zeek die nacht van de regen en ik had een pesthumeur. Onderweg van R. naar het vinexgat waar mijn thuis zich thans bevindt zou ik het zelfs niet erg gevonden hebben als ik geslipt was en in de greppel en op de eerste hulp was beland. Had ik tenminste die klotepresentatie morgen niet hoeven
Het was een eitje geweest om het mysterieuze karafje open te maken. Ik had al ontdekt dat je niet te dicht bij de inhoud moest komen, op straffe van een pijnscheut. Er was een beetje fijn zand uitgekomen, dat nu op een vel papier op mijn tafel lag, net als de stop. De rest bleef
Beast in a bottle (vervolg) Read More »
Eén keer in de week boodschappen doen is best een klus. Zeker als je de rest van de week geen poot buiten de deur mag zetten. Maar goed, het is niet anders. Ik heb de in drie supermarkten ingeslagen boodschappen naar de schuur gebracht en wil net de klep van de auto dichtgooien als mijn
Lieve Henriette. Kaarslicht zou tijdens ons knusse samenzijnbij een fondue met broccoli en rode wijnvoor de romantiek zorgen om mijn dromenvan samen met jou zijn dichterbij te laten komen.Want ik wilde na eindeloos draaien en dralenproberen jou tot meer intimiteit over te halen. Ik weet dat ik met mijn suffe kantoorbaanniet voor het meest spannende vriendje
Excuusbrief van een nerd Read More »
Wie zegt dat er op het platteland nooit iets gebeurt? Zelfs als je in een gat woont dat is dichtgeplakt met kranten – vier huizen en een oven heet dat hier – kan het onverwachte je achterop komen. Dat merkte ik toen ik onlangs buurvrouw Felicia tegenkwam, die kennelijk in zak en as zat. Toen
“Ik werd wakker door het gerinkel van de alarmbellen. “Motorstoring”, schoot het door me heen en ik rende mijn hut uit, naar de machinekamer. Als er storm op komst is slaap je sowieso in je kloffie, dus ik was in no time op mijn post. Het was een enorm kabaal: er moest ook aan dek
“Macro-ontmoeting”, stack van ca 20 foto’s, 13 juni 2010 Canon 40d, Tamron 90mm 2.8 macro, 1/200s, f/11, ISO 400 Normaal slaap ik als een blok, en als ik wakker word is het een soort licht dat opeens aangeknipt wordt. Maar dit keer is het anders. Ik kan het dekbed niet zomaar oplichten en me
“First Freight Haulers and Movers”. Het was het zesde verhuisbedrijf dat ik die ochtend belde. Voor me lag een lijst met twaalf bedrijven die de verhuizing van de Trumps uit het Witte Huis hadden gedaan. Ze hadden alles wat niet tot de inventaris van het Witte Huis behoorde keurig netjes afgevoerd – en mogelijk ook
Met en plof zette Johan de Tesco-zak op de keukentafel. Zo, het avondeten was geregeld. Moest natuurlijk nog wel even klaargemaakt worden, maar dat kon straks. Dinsdag – eerst even op de computer kijken naar de nieuwe weekopdracht van de schrijfsite. “Avonturen met de dustsuckersnake” – las hij. “Wist je dat in elk Nederlands
Gisteren heeft een woestijnpatrouille een verdwaalde reiziger aangetroffen op enkele tientallen kilometers van J. De man verkeerde in uitgeputte toestand, maar was in staat tot een redelijk coherent verslag. Hieronder zijn verhaal: “Het is weken geleden dat ik de stad uitging. Even weg van de herrie en de drukte, dacht ik, en ik ben op
In vier jaar Trump heb ik heel wat meegemaakt. Zelfs al kwam ik niet verder dan de keuken en de “outhouse” – de buitenplee – van het Witte Huis. Als tuinhulpje op America’s First Mansion kom je nu eenmaal niet overal, of liever bijna nergens, binnen. Wat ook maar beter is ook. In de zomer
Strijd om het Witte Huis Read More »
Laatst kwam ik de term “onbreekbare belofte” tegen, en de suggestie om een verhaaltje te schrijven met een onbreekbare belofte als uitgangspunt. Het idee maakte me een beetje narrig, omdat ik “onbreekbare belofte” een onwoord vind. Makkelijke omschrijving voor een belofte die je niet kunt of wilt breken, maar zorgvuldig, ho maar. Je hebt onbreekbaar
Onbreekbare beloftes Read More »
Pimpelmees in kakiboom Sony A6500, Canon 100-300mm 4-5.6 usm @300mm, 1/500s, f/5,6, ISO 4000 Elders in dit blog heb ik een verhaaltje aan de koolmees gewijd, maar de pimpelmees verdient niet minder. Hij is wat kleiner en schuwer. Waar de koolmees een zwarte pet en een dito stropdasje over de borst draagt heeft de
Nasjen en pimpelen Read More »
Vorstroos, januari 2021 Sony A7Rii, FE 50mm 1.8, 1/60s, f/6.3 @ ISO 200 Onwillekeurig denk ik aan het verhaal van moeder-ijsbeer en het ijsbeerjong die door de sneeuw ploegen. “Mamma, ik ben een ijsbeer, hè”. “Ja, hoor, kind.” “En jij bent ook een ijsbeer,hè?” “Ja, natuurlijk”. “En is pappa ook een ijsbeer?” “Ja, nogal
“Eindverantwoordelijke” maakt een goede kans op de titel “woord van het jaar 2020”. Voor zo’n beetje alles wat er mis gegaan is, wordt tegenwoordig gezocht naar een eindverantwoordelijke. Technisch gezien is dat degene die aan het eind van afschuifketen zit, en dat zijn bijna altijd hoger geplaatsten die hun gezicht nog nooit hebben laten zien
2021: Jaar Van De Beginverantwoordelijkheid? Read More »
Met enige regelmaat verschijnen er stukken over China’s ambitie om een (nog?) leidender rol op het wereldtoneel te spelen. De ene keer is de wetenschap speerpunt, de andere keer het productiepotentieel (Google op “mondkapjesdiplomatie”). In de Westerse wereld manen “kenners” publiek en politiek met eenzelfde regelmaat om alert te zijn op deze Chineses ambities. Vaak
Maggiolata in Licignano, mei 2015Fuji X-E1, 1/800 s, f/4.0 , ISO 800 Lucignano is zo’n klein, typisch Italiaans stadje op een kilometer of twintig hiervandaan. Gelegen op een heuveltop, met rondom een muur, een stadscentrum dat nog uit de middeleeuwen stamt en véél traditie. Een van die tradities is de “maggiolata”: een feest
Van maggiolata naar mascherata Read More »
Dat onderwijs in het Nederlands, of dat nu als eerste of als tweede taal moet dienen, een ereplaats in het verdomhoekje heeft is oud nieuws. Wat ook onze nationale trots moge zijn – klompen, tulpen, Rembrandt, Rutte, het belastingstelsel of een concern dat Van Oranje heet: onze taal is het niet. Waar een Italiaan moeiteloos
Kromtaal en beeldwoeker Read More »
2. Wrak Morris Minor, Kopenhagen. Sony RX100, 1/80s, f/3.5 @61mm eq. Foto Simon Bijlsma 1. Morris Minor “original”, Kopenhagen, Fuji X-E1, Mir 1N, 35mm, f/4.0, 1/400sec, Iso 200. 3. Morris Minor “original”, Kopenhagen, Fuji X-E1, Mir 1N, 35mm, f/4.0, 1/400sec, Iso 200., bewerkt Met de computer kun je naar believen ingrijpen in het leven van
“De mist in” – foto’s uit de oktobertuin (Sony A7rII met Vivitar 135mm 2.8 “close focus” lens, ISO 800-1200, f/6.3-10, 1/80e tot 1/320e seconde) Als het tijd wordt om de tuin winterklaar te maken zou je verwachten dat de bewoners van die tuin dat in de gaten hebben. Niets is minder waar. Wat hier
Tegen beter weten in Read More »
Ruiterstandbeeld, Kopenhagen. 2 Juni 2013 (Nikon D600, Nikkor 28-105, ISI 100, 1/1250S, f/6.3) Pessimisten verdedigen hun pessimisme doorgaans met de stelling dat ze in elk geval al gedacht hadden dat het zo erg zou worden. Een optimist daarentegen gaat ervan uit het altijd kan meevallen. De dief die in een ver land en een
Het paard van de sultan Read More »
Pranzo-portretten in Bologna, 20 sept. 2020 Sony A7Rii, Jupiter 9 85mm F2.0,1/125 sec., f/2.0, ISO 800 (en meer) Lock-down hakt erin. Voor je het weet zijn er maanden verstreken voor je je dierbare vrienden weerziet – zeker als de afstanden wat groter en de jaren wat gevorderd zijn. Niettemin hebben we de stoute wielen ondergebonden
Mazzel – Lago Trasimeno, 7 jan 2009 Canon 40d, Sigma 17-70mm 2.8-4, Hij heette Mazzel, kwam in februari 2001 bij ons omdat hij een panische angst voor harde knallen had. Niet direct de ideale uitrusting voor een jachthond, en toen de eigenaar bij de dierenarts kwam omdat hij hem via een spuitje of anderszins
In de boot genomen Read More »
Kongernes Lapidarium, Kopenhagen (Sony A7Rii, Canon EF 28-105 F3.5-4,5 @50mm, 1/125s, f/5.6, ISO 1600) De een verzamelt postzegels, de ander standbeelden – het is maar net waar je de tijd, de ruimte en de middelen voor hebt. Koningen hebben zoals bekend meer tijd, ruimte en middelen dan gewone stervelingen. In vier eeuwen tijd hebben
“Buitenhuis”. Ferretto, 18 juni 2014 Nikon D600, Nikkor 28-75, f/2.8, 1/800 s, ISO 100 Ik herinner me nog een bordje dat je vroeger wel eens op een of ander bouwvallig krot zag: “onbewoonbaar verklaarde woning”. Mijn grootvader – die tv-antennes “afbetalingsharken” placht te noemen – had het dan steevast over “onverklaarbaar bewoonde woning”.
Onverklaarbaar bewoonde woning Read More »
Zo kan het ook: “Spitting dictators”, installatie van Fernando Sanchez Castillo, Sonsbeek 2008. Foto FaceMePLS, Flickr.com. Nu we weer de straat op mogen maar wedstrijden en festivals nog niet kunnen, lijkt het erop dat protest de Nationale Uitlaatklep is geworden. Door het wegvallen van sport- en evenementen-verslaggeving is bovendien protestverslaggeving één van de belangrijkste
Een plek voor “foute” beelden Read More »
Pipistrello en Houtenkat, 14 aug. 2019. (Sony A7Rii, Canon FD 2.0, 35mm, ISO 200, 1/13 sec., f/2.0) De bruine kale kat hebben we het langst – al zeker 35 jaar. Komt uit Tsjechië toen het nog Tsjecho-Slowakije heette en is gesneden uit (vermoedelijk) beukenhout. We hebben hem opgeduikeld in Parijs op de marché aux
“Fimbulzomer in Italie”, 6 juni 2020 Sony A7Rii, Samyang 14mm 2.8 @ f/8, 1/1250, ISO 100 In de Noorse mythologie is de Fimbulwinter de drie winters lange zomerloze periode van sneeuw, vorst en duisternis die voorafgaat aan Ragnarok, de val der goden. Die Noorse mythologie is sowieso niet echt opgewekt: het Laatse Oordeel is
Juniorduif tussen de jasmijn, 23 mei 202 Fuji X-T2, Fujinon 50-230mm @ 230mm, 1/300, f/6.7, ISO 1600 Het begon ruim een jaar geleden, toen een paar duiven een wat slordig gebouwd nest onder de overkapping op het terras betrokken. Er werd aansluitend regelmatig verbleven, maar het leek meer op een vakantiewoning dan op een
Een van mijn favoriete webstekken is http://phys.org – een continue stroom van samenvattingen van allerlei wetenschappelijk onderzoek dat zo geschreven is, dat het net aan de rand van je begrip blijft hangen. De sectie “astronomy and space” is daarbij een hoogtepunt – hoewel ik “space” meestal oversla, want dat gaat teveel over marslanders, maankarretjes en
14 Miljard jaar op YouTube Read More »
Leeuwenkop, San Ciriaco, Ancona. 31 aug. 2015 Fuji X-E1 met Fijinon 18-55mm 2.8-4, 1/2000 sec @f4, ISO 400 Deze leeuw staart al sinds de dertiende eeuw over de Adriatische zee bij Ancona: hij flankeert de entree van de San Ciriaco , de domkerk die gewijd is aan de patroonheilige van de stad. San
Een ander soort zeeleeuw Read More »
“Macro-ontmoeting”, stack van ca 20 foto’s, 13 juni 2010 Canon 40d, Tamron 90mm 2.8 macro, 1/200s, f/11, ISO 400 Tien jaar geleden zou je in deze foto twee spinnetjes op een rozenblad hebben gezien. Nu zie je meteen dat de ene spin wit is en de ander zwart, en vraag je je af of
Il Trionfo della Morte, Bartolo di Fredi Sony Cybershot, 8 mei 2002 Mijn favoriete fresco uit de San Francesco-kerk in Lucignano. In een tijd dat de pest op de loer lag en het leven om de dood draaide schilderde Bartolo di Fredi rond 1360 de Triomf van de Dood. Is het alleen een waarschuwende
Jager of overwinnaar? Read More »
Koolmees (parus major) aan een notennetje bij Redu (Belgische Ardennen).Foto 6 feb. 2002, Sony Cybershot DSC707, 1/125s, f/2.4, ISO 100. In één van de talloze natuurprogramma’s die onze tv rijk is, werd laatst ingegaan op het karakter van de koolmees. Nu is het natuurlijk puur toeval dat we in het kabinet een minister van
Sociotoop en survival Read More »
Even onthullend als ontluisterend nieuws: directeur Bontrup van het gelijknamige bedrijf zit in zijn maag met enige honderdduizenden tonnen granuliet, een restproduct dat hij niet mag dumpen van Rijkswaterstaat omdat de milieurisico’s onbekend zijn. Wat doet hij? Hij onderzoekt niet hoe schadelijk zijn restproduct is, maar belt Halbe Zijlstra (die hij ongetwijfeld in de datsja
Regels zijn regels, tenzij je Halbe kent Read More »
Het voordeel van een crisis als die waar we nu in zitten is dat hij duidelijkheid schept. De afgelopen decennia is ieder sprankje van ideologische bevlogenheid weggemoffeld onder een doek van “draagvlak” en “haalbaarheid”. Socialisme conformeerde zich aan de markt en hielp een nieuwe onderklasse creëren. De christelijke politiek is al blij als een coalitiepartner
Alles anders of meer van hetzelfde? Read More »