Maggiolata in Licignano, mei 2015
Fuji X-E1, 1/800 s, f/4.0 , ISO 800
Lucignano is zo’n klein, typisch Italiaans stadje op een kilometer of twintig hiervandaan. Gelegen op een heuveltop, met rondom een muur, een stadscentrum dat nog uit de middeleeuwen stamt en véél traditie.
Een van die tradities is de “maggiolata”: een feest om de lente te vieren, gehouden op de laatste twee zondagen in mei. Mei heet “maggio”, maar de brembloesem waarmee balkons, steegjes en poorten versierd zijn wordt ook “maggio” genoemd. In zijn “Maggiolata” bezingt de Italiaanse dichter en Nobelprijswinnaar Giosue Carducci de maand mei:
Maggio risveglia i nidi,
Maggio risveglia i cuori;
Porta le ortiche e i fiori,
I serpi e l’usignol.
………..
E a me germoglia in cuore
Di spine un bel boschetto;
Tre vipere ho nel petto
E un gufo entro il cervel.
(Mei doet de nesten en de harten ontwaken, draagt brandnetels en bloemen aan, brengt slangen en de lijster mee…….
….. En in mijn hart ontkiemt een bos vol stekels, drie adders in mijn borst en een nachtuil nestelt in mijn brein)
In Lucignano trekt iedereen ter gelegenheid van de maggiolata zijn beste middeleeuwse klofje aan, er is een optocht met versierde karren, en de mensen beelden allerlei uitgestorven of door de tijd overbodig gemaakte beroepen uit. Daaronder dat van de heraut die de rol van stadsomroeper vervult. Een babbeltje met de buren krijgt dan ineens extra betekenis: heden ontmoet verleden.
Op 17 mei 2015 had de heraut zijn stadgenoten alleen maar hoeven te verwittigen van het feit dat het vandaag feest was. Anno 2020, in het tijdperk van Covid, is het zomaar denkbaar dat hij een wat zwaardere boodschap heeft te verkondigen.
Hoe het ook zij, de maggiolata 2020 is uitgesteld. In afwachting van betere tijden.